بررسی رابطه روش اولین زایمان با ابتلا به بی اختیاری استرسی ادرار پس از یک سال

زمینه و هدف: بی اختیاری استرسی ادرار (stress urinary incontinence-sui)، یکی از مشکلات بهداشتی مهم برای زنان می باشد که شناخت عوامل ایجادکننده آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مقاله، تعیین رابطه بین روش زایمان و ابتلاء به بی اختیاری استرسی ادرار در زنان یک بار زایمان کرده، یک سال پس از زایمان است.روش بررسی:�این مطالعه به صورت کوهورت تاریخی در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران در فاصله زمانی فروردین 1385 تا فروردین 1386 صورت گرفته است. 1400 بیمار که یک بار زایمان کرده و یک سال از زایمانشان گذشته بود، وارد مطالعه شدند و در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. تشخیصstress urinary incontinence (sui) با پرسشنامه گذاشته شد. بیماران مبتلا به بیماری های داخلی یا افزایش فشار مزمن داخل شکمی و نیز بیماران با عفونت ادراری از مطالعه خارج شدند. نتایج حاصله توسط نرم افزار آماری spss و از طریق تست های chi2 و t test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: بیماران مورد مطالعه در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه (1) یا گروه زایمان واژینال(400 نفر)، گروه دوم یا گروه سزارین انتخابی (600 نفر) و گروه سوم گروه سزارین اورژانس (400 نفر) از نظر بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار گرفته، که جمعاً 25 (9/1%) مورد دارای sui بودند. در این تعداد 12 نفر (3%) به صورت واژینال و 5 نفر (83/0%) به صورت سزارین انتخابی و 8 نفر (2%) به طریق اورژانسی سزارین شده بودند که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان دادند (037/0=p).از نظر سن، وزن کنونی، انجام یا عدم انجام ورزش، شغل، قومیت، وزن نوزاد، علت سزارین و طول مرحله دوم زایمان بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. رابطه معنی داری بین sui و وزن نوزاد، نژاد و قومیت، و علت سزارین به دست نیامد. میانگین مدت مرحله دوم زایمان در افراد دارای sui 1/8±34 دقیقه و در گروه بدون sui 63/9±25 دقیقه بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار بود (000/0= p).    نتیجه گیری:�زایمان واژینال در اولین حاملگی یک عامل خطر برای وقوع sui یک سال پس از زایمان می باشد.